Ik heb de kerst bij mijn familie doorgebracht en nu ben ik vier dagen na mijn ontslag uit de kliniek, voor het eerst echt thuis. Thuis in Zwolle, het leven buiten de kliniek is wennen, maar thuis zijn is op zich best fijn.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe het is om thuis te komen na een opname. Het is fijn, maar het leven buiten de kliniek is ook wennen. In de kliniek was er een dagprogramma waar ik aan deel kon nemen, nu moet ik zelf mijn dag invullen. Het is gek hoe snel het leven in de kliniek went, maar het is ook gek om te merken dat het leven thuis best spannend is. Het is raar om spanning te voelen, terwijl ik in mijn eigen omgeving ben. Het voelt alsof ik opnieuw moet leren leven.

Er is het leven voor de kliniek, het leven in de kliniek en nu is er het leven na de kliniek. Het leven na de kliniek, betekend deels weer terug zijn in het leven voor de kliniek, maar dan toch net even anders. Hoe ziet dat ‘toch net even anders’ er dan uit? Hoe zorg ik ervoor dat ik niet weer in het leven voor de kliniek terug val? Hoe richt ik mijn leven zo in dat het leven na de kliniek niet één grote strijd is/word? Daarbij komt dan ook nog dat alleen ik deze drie ‘levens’ zo bewust voel. Mijn omgeving heeft deze drie levens ook wel meegemaakt, maar zij hebben daarbij nog wel hun werkende of studerende leven. Dat zorgt toch voor een bepaalde basis, die basis is bij mij weg.Het is wennen om weer voor mijzelf te zorgen, eten te koken en de was te doen. Het is wennen om mijzelf uit bed te moeten slepen, terwijl ik weinig daginvulling heb.

Het is lastig en spannend om een nieuw leven in een ‘oud’ leven op te starten, want dat is wat het is. Ik moet proberen een nieuw leven op te starten, in alles wat er nu gebeurt en gebeurt is. Er zijn genoeg momenten dat ik even teruggetrokken word naar het leven voor of het leven in de kliniek, maar dat is geweest. Nu is het tijd voor een leven na de kliniek. Ik moet dit ‘nieuwe’ leven opnieuw gaan ontdekken, opnieuw mijn vriendschappen uitvinden en opnieuw uitvinden wie ik echt ben. Een zoektocht, die ik op het ene moment graag aan ga en op het andere moment verafschuw, maar een feit is dat deze zoektocht er is.