Slapen, het is één van de weinige vaardigheden die je als baby gewoon al kan. Sterker nog als baby slaap je meer dan dat je wakker bent. Ik kan momenteel alleen maar jaloers zijn op slapende katten in de vensterbank of slapende baby’s.

Slapen, voor mij was het altijd gewoon en ik was er altijd best wel goed in. Als je depressief bent is alles anders, dus ook het slapen. Momenteel heb ik weer zo’n periode dat ik ’s nachts meer wakker ben dan dat ik slaap. Zacht uitgedrukt; niet of heel weinig kunnen slapen is mega vervelend. Er zijn duizenden adviezen over slapen te vinden.  Toch heb ik er nog geen één gevonden die mij helpt om een hele nacht te kunnen slapen. Inmiddels heb ik ook de halve apotheek aan slaapmedicatie geprobeerd, maar ook daar heb ik de wonder pil nog niet gevonden. Ook mijzelf uitputten door bootcamp, hardlopen of een andere fysieke activiteit werkt niet.

Regelmatig krijg ik de vraag; ‘Wat doe je als je niet kan slapen?’. Nou daar komt het; ik lig in bed (had je niet gedacht he?). Wanneer het slapen niet lukt, probeer ik wat te lezen, als lezen niet lukt luister ik naar muziek. Soms probeer ik een slaapmeditatie of ontspanningsoefening op YouTube te luisteren en te volgen (ja, ik ga gekke dingen doen als ik niet kan slapen). Mijn natuurgeluiden app is ook een tijdje favoriet geweest, want luisteren naar regen of kampvuur geluiden kan soms best fijn zijn. Als ik gek wordt van het in bed liggen ga ik uit bed om een kopje thee te drinken. Vervolgens ga ik weer tandenpoetsen en in bed liggen, nieuwe ronde nieuwe kansen. Als ik mijzelf echt niet meer kan ontspannen dan spring ik onder de warme douche (Ja, ook al is het midden in de nacht). Lukt het slapen dan nog niet? Tsja, dan zit er niks anders op dan wachten tot de zon op komt en er een nieuwe dag aanbreekt.

Een nieuwe dag, waarop ik nog vermoeider ben dan de dag ervoor. Een nieuwe dag waarop ik opnieuw verlang naar een hele nacht slapen. Een nieuwe dag die ik met te weinig energie door worstel, gewoon omdat ik geen keuze heb.