Vanmorgen was ik deelnemer bij de workshop hardlopen: mentaal en fysiek fit van Sta in je kracht. Het had mijn interesse gewekt, omdat het een andere kijk geeft op hardlopen. Hardlopen was voor mij een fysieke inspanning, schoenen aan en rennen, verstand op nul en doorgaan. Vanmorgen heb ik geleerd dat hardlopen ook op een ontspannen manier kan. Oké dit vraagt misschien om uitleg, ik zal jullie meenemen in mijn ontdekkingen van vanmorgen. (Want dat ging voor mij niet alleen over hardlopen)
Eenmaal mijzelf de deur uitgesleept voeg ik me bij de groep dames die meededen aan de workshop. Zoals in iedere onbekende groep wordt er begonnen met een voorstelrondje, wie ben je en wat doe je? Iedereen verteld over zijn werk en kinderen. Dit is altijd het moment dat bij mij de twijfel en onzekerheid ontstaat. Ik twijfel en stel mijn beurt nog even uit maar zeg dan; ‘Ik ben Marit, ik ben momenteel tijdelijk gestopt met mijn studie en ben herstellende van een depressie.’ Zo dat is eruit! (Weer een kleine overwinning en openheid!)
Na het voorstellen en wat theorie, beginnen we met een aandachtsoefening. Het is de bedoeling dat je met je aandacht je lichaam langsgaat (Bodyscan). Waar raken mijn armen (etc.) de grond, kan ik dat lichaamsdeel ontspannen. Zoals verwacht, ik schiet direct mijn hoofd in. Ik vind het ontzettend lastig om mijn aandacht erbij te houden, maar hé, ik probeer het en dat is het begin. Ik merk de onrust in mijn lijf en vind het dan ook heerlijk als we naar buiten gaan. (Tijd voor actie denk ik opgelucht). In een zeer rustig tempo gaan we hardlopend richting park Eekhout. Het is de bedoeling dat we op onze ademhaling letten, langer uitademen dan inademen. Na vijf passen rennen denk ik: Ik wil harder! Dit schiet niet op. Oké Marit focus, een minder hoog tempo is ook oké, denk aan die ademhaling. Eenmaal in het park worden er drie aspecten gegeven om op te letten tijdens het lopen; techniek, ademhaling en aandacht richten. Ik merk dat ik het ontzettend lastig vind om mijn aandacht te richten op de drie aspecten. Mijn hoofd wil sneller en meer, kilometers maken. Iedere keer probeer ik mijzelf weer te focussen op de drie aspecten. Het is lastig en vraagt veel oefening, maar er zijn ook kleine momenten waarop het wel lukt, dan dat voelt fijn.
Het mooie aan vanmorgen is: ik ben er oké mee dat het niet de hele tijd lukt. Ik kan een klein beetje tevreden zijn met de vijf meter hardlopen waarin ik wel meer ontspanning kan vinden en het wel lukt om mijn aandacht erbij te houden.
Na de workshop wordt mij gevraagd wat mijn doel is voor de halve marathon. Ik zeg dat ik geen enkel idee heb. Ik krijg het advies om de halve marathon te finishen met een lach op mijn gezicht. Vanaf vandaag is dat mijn doel! Hardlopen met een lach in plaats van altijd maar harder beter en sneller.
Een mooie ervaring en ik blijf zeker oefenen!