De eerste week als ervaringsdeskundige was fanastisch. Ik voelde me op mijn plek binnen de opleiding en mijn werkplek. Nu is het twee weken later en zijn er al verschillende momenten geweest waarop de twijfel stevig toesloeg.

En zoals mijn peut zou zeggen: blijf ook nu eerlijk naar jezelf je mag twijfelen. Of nog concreter: na een eerste hele fijne week mag je ook twee minder leuke weken hebben, maar blijf eerlijk naar jezelf en begeleiders. Dus probeerde ik haar advies maar ter harte te nemen. Na een rotdag probeerde ik mezelf niet op te beuren, maar zocht ik wel uit waardoor het kwam. Conclusie: de dingen zijn onduidelijk, ik heb het gevoel dat ik zwem. En zo begon het gesprek met mijzelf: Hallo oude en vertrouwde patronen, welkom terug. Welkom perfectionisme, welkom onzichtbaar maken, welkom alles gaat goed. God wat vind ik jullie lastig en wat zou ik graag willen dat jullie er niet zijn. Maar hé jullie zijn er toch al dus hoi! Welkom in mijn diepe water waar ik nu in aan het zwemmen ben, fijn dat jullie met mij mee gaan en voor me zorgen, maar hé! Ik kan het inmiddels zonder jullie. Ik mag op mijn bek gaan en weer opstaan. Ik mag jullie moeilijk vinden. (Ondertussen haat ik jullie en wil jullie ontzettend graag weg maken, maar oja ik moest lief zijn). Einde gesprek met mezelf.

Vandaag kwam de volgende uitdaging, het gesprek met mijn werkbegeleider. Ontzettend spannend, want ik mocht van mezelf niet langer verstoppertje spelen. Dus viel ik gelijk maar met de deur in huis: ‘Het was leuk, maar ben nu wel klaar met zwemmen, want dat vind ik nog even verrekte lastig.’ Zo dat was eruit, mijn begeleider moet lachen om mijn directe eerlijkheid. Na een uur om tafel is er weer meer rust. Nu weet ik dat ik niet zelf mijn oude patronen heb aangezet. Maar dat die aangezet zijn door anderen, door begeleiding die niet op orde was. En nog mooier na dit uur ligt er een oorlogsplan op tafel. Eentje die rete spannend is, maar wel bij mij aansluit. Het is buiten gebaande kaders en gedurfd, maar er is ook bescherming en een zorgzame meekijkende blik. Ik mag weer het diepe inspringen maar deze keer met een tuigje aan, zodat ik omhoog getakeld kan worden als het nodig is. En indien nodig springt mijn begeleider met mij mee.

Na één week blij, twee weken veel twijfel zitten we nu weer in de blij ei fase :).